~ Hayat Güzeldir: "Tohum toprağa düşünce öldü mü dersiniz ?"

Cumartesi, Mart 6

"Tohum toprağa düşünce öldü mü dersiniz ?"

Bütün yolcularını 'hakikat'in çaldığı Dünya..
ya da tam tersi..aslında Dünya'da bir müddet misafir olanlarız hepimiz..hani Düş Sokağı Sakinleri'nin tabiriyle 'cennet başlı cehennemde'..
Hakikat'e yolculuk ederiz..

Bugün bildiklerimizin eksik kalan yanlarını kapatamama telaşına bulandım..
eksikti işte..ve biz her yolcunun giderken bıraktığı boşluğu hesaplama derdindeydik..ve "acının yüzölçümü hep dünyanınkinden büyük çıkıyordu"*..
dünyalık hiçbir gidişe benzemiyordu vedası..bu kadar sessiz,gerisi çaresiz ilerisi sonsuz...ve geriye hiçbir şeyle kapatamadığımız boşluklar kalıyordu..

bir daha görememe hissi bilmediklerimizin tam da eksik kalan yanıydı hep..
oysa 'hakikat'e 'hiç'likle varılırdı..ve yolun sonunda En Sevgili'ye kavuşmak vardı..bilmediklerimizin eksik yanı, yanımızda götürdüklerimizin eksik yanına eşitlenince anlardık her zaman; bu kadar hüzün ve alışkanlıların yokluğunun acısını..
**
"her insan ölecek yaşta" der oysa şair ama içimizdeki eksiklikler yankısını hep "her ölüm erken ölüm" diye duyurur..

ve hepsinin de üstünde ne güzel söylemiştir Hz. MevLana.. oysa "Tohum toprağa düşünce öldü denebilir mi?"..

-Ebr-i Nisan-

*tebdil-i mekan :"acının yüzölüçümü dünyadan çoktur aslında" sezen aksu

2 yorum:

mesude dedi ki...: Bu yazıyı kaleme alma sebebini hatırlıyor musun bilmiyorum bugün...
Ama ben hiç unutmadım.
Aylar geçti hala aynı acı...
Farkına varamıyor insan yaşarken... Bir daha görememe ihtimalini hesaplayamıyor.
O gün o hastane odasında bir şey beni engelledi sanki...
Ya da ben kendimi bilmiyorum.
Veda etmek istemedim ona hiç.
Konduramadım!
Sonra çok kızdım kendime içimde hep ukte...
Son kez sarılmadım ya ona...
Babam kadar sevdiğim adama , çocukluğuma sahip çıkan adama...
Mutlu anılarımın sahibine...
Sonra yine aynı hastanede ölüm haberini aldık.
Aylar geçti çok şey değişti ama hiçbirinde o yoktu.
‎''Acının yüzölçümü hep dünyanınkinden büyük çıkıyordu...''; 02 Kasım, 2010 16:10
Ebr-i Nisan:) dedi ki...: hatırlıyorum canım hem de çok iyi hatırlıyorum..

bir insan gittiğinde-böylesi gittiğinde- geriye doldurulamayacak bir boşluk bırakır hep..
herkeste aynı..
alışılmaz, unutulmaz..
sadece kavuşulacak günü özler durur insan..
kendi yolculuğuna dalıp gitse de arada, hissettiği her an yeniden yaşar, yaşatır..
ve o yolun sonunda birlikte olma ümidi büyütür içinde yeniden..

veda edemedim diye üzülme..
kim bilir belki bu ona ümit olmuştur..
hem vedalar o acının yüz ölçümünü değiştirir mi..; 13 Kasım, 2010 19:17

Yorum Gönder

Kaydol: Kayıt Yorumları (Atom)

Yeditepe İstanbuL' dan..

"yazarken sanki kendimde tadilat yapıyorum. Yeniden boyanıyor kimi yerler, kimi menteşeler falan değişiyor. Ama bütün bunlar, çıkıp birisinin karşısına "hadise budur" diyebilmeme yetmiyor.." (yusuf)

"kendimizi cümlelerin içine hapsettik; anlamları arkamızdan ağlıyor.."

"..anlamlarını bilmeden sevdiğimiz şarkılar var ya, işte biz böyleyiz.

sesin kıvrılıp büküldüğü yerde ıslanıyor gözlerimiz..

hayat sahip olduklarımızın dışında kalanlarmış meğer.."

"..35 yaşındayım.

hiçbir şey yaşamadım ki ortasında olayım hayatın,

ama kenarındayım o kesin.

hem de en kenarında... bizim mahalle gibi... şehrin dibinde...

tamam, bitti. bu tuhaf insanların hikayesi bundan sonra sizin içinizde sürecek; yalnız kimseye iltimas geçmek yok. çünkü herkes payına düşeni yaşar...hayat nitelikli insanları ödüllendirir..

şimdi veda mahiyetinde eyvallah...

"yusuf

'Teşekkürler Dünya'

''Hiç başımızdan eksik olmayan gökyüzüne, günün karanlık saatlerine, ara sıra kopsa da fırtınalara, bir gün boğulacağımız denizlere, eski günlere, neler olacağını bilmesek de geleceğe, kötülüklerle dolu olsa bile tarihe, tarihin akışını düze çıkarmaya çalışan tüm güzel yüzlü çocuklara, Donkişotlar'a, ateş hırsızlarına, Ernesto, Çhe Guevara'ya, yollara-yolculuklara, sevgililere, sevişmelere, sadece düşleyebildiğimiz olamamazlıklara, üşürken ısınmalara, her şeyden sıcak annelere, babalara ve tadını bütün bunlardan alan şarkılara kendi sıcaklığımızı gönderiyoruz. Kötü şeyler gördük. Savaşlar, katliamlar, ölen-öldürülen çocuklar gördük. Kendi dilini, kendi kültürünü, kendisini kaybeden insanlar, topluluklar gördük. Yanan köyler, kentler, ormanlar, hayvanlar gördük. Yoksul insanlar, ağlayan anneler, babalar, her gün bile bile sokaklarda ölüme koşan tinerci çocuklar gördük. Biz de öldük. Ama her şeye rağmen bu yeryüzünde şarkılar söyledik. Teşekkürler dünya.''

Kazım Koyuncu

! KitapLardan İzdüşüM !

'Muz Sesleri'

"acı insanları gövdelerinin dışına kaçırır.acının gövdelerinden geçmesini beklemek için etlerinden gider insanlar.bazıları bir daha hiç geri dönmez."

"çamurda adamı, boncukta cenneti gören çocuklar, bu dar sokakları giderek daha da sıkıştıran binaların arasında koşarak, duvarları birbirine yapışmaktan korurlar.binaların arasındaki daracık sokaklar kendi başına kalınca kapanır, ancak çocuklar çıplak et sesi veren adımlarıyla koşmaya başlayınca açılırlar."

"bir kadının boynu en uzun cümlesidir."

"sakın' dedi kendine, 'korkma'...anlamıştı.insan çok yalnızken,bir tane daha kendinden doğuruyordu içinde 'korkma' desin diye.."

"ama bil ki ölüm o kadar korkunç bir şey değil aslında.hatta önemsizleşiyor yeterince gördüğünde.kendi ölümün bile önemsizleşiyor.'eğer o kadar insan yapabildiyse ben de yaparım', diyorsun.

...insanlara baka baka güç almıştı doğururken de ölürken de.

haklıydı, insanlara bakmayı unutmazsan aaslında, hiç korkmazsın."

"bir insan bir insanda başka bir hayatın kapısını görünce aşık olur.ne mutluluktur öte yandaki, ne de tadıyla meraklandıran bir acı.aşk diye buna denir: bir insan bir insanda tekinsiz bir ev görür.

..

insan, yarası yarasına denk geleni seviyor demek ki.."

"insan niye kendini en yaralayacak yere gider, niye kalır orada, annenin yüzüne baka baka anladım.

..

kimilerimiz böyle, yaranın tam ortasında tedavi olabiliyor.

yara çünkü, en canlı yeridir gövdenin.hareket oradadır.can tam yaradadır.

biz yani kimilerimiz, kan gibiyiz.yaranın olduğu yere doğru akıyoruz.başka türlü akmayı bilmiyoruz.

dünyanın canı neresinden yanıyorsa başkent orası."

'Babil' de Ölüm İstanbul'da Aşk'

" ..Hem fuzuli aşkı anlatırken acıdan, elemden, ayrılıktan, yanmaktan, parçalanmaktan bahsediyordu. Aşk ayrılığın bir azap olduğunu söylüyor, sonra da azabın "a-z-b" kökünden türediğini, bunun da "lezzet" demek olduğunu söylüyordu.Demek ki aşkın azabında bir lezzet vardı ve dertleri zevk edinmeyince aşkın tadı çıkmıyordu..."

'Uçurtma Avcısı'

Afganistan'da çocuk çok,ama çocukluk yok!

..

Odada bizimle birlikte soluk alıp veren,terleyen bir şey daha vardı : geçmiş.

..

'Aşkın en pürüzsüz göründüğü an dertler bastırıverdi'-hafız

..

..Bense hep ayrıntıların açlığını çekerdim..

..

"Bir insanı öldürdüğün zaman, bir yaşamı çalmış olursun," dedi Baba. "Karısının elinden bir kocayı, çocuklarından bir babayı almış olursun. Yalan söylediğinde birinin gerçeğe ulaşma hakkını çalarsın. Hile yaptığın, birini aldattığın zaman doğruluğu, haklılığı çalmış olursun. Anlıyor musun ?"

'Nietzsche Ağladığında'

'Sırf bakmayı ihmal ettiği için yaşamında neler kaçırdığını düşündü..'

'Tabii acı çekeceksin,görmenin bedelidir bu.Tabii için korkuyla dolacak,yaşamak demek tehlike içinde olmak demektir.Büyümek zordur! '

'...Yalnızca bir kartal gibi yaşayabilen insan - kimsenin seni seyretmesine ihtiyaç duymadan - başka birine sevgisini verebilir; yalnızca o zaman o insan bir başkasının büyümesi ve gelişmesiyle ilgilenebilir...'

"..gururlu bir yüceliğe erişmek isteyen ağaçfırtınalı hava ister.yaratıcılık ve keşif de acıda saklıdır.

dans eden bir yıldız doğurmak isteyen, önce kendi içinde büyük taşkınlıklar ve kaos yaşamak zorundadır."

"..korkuların karanlıktan doğmadığını anladım; korkular da yıldızlar gibi hep ordadırlar, ama gün ışığı onları gizler.."

"hayır demek eşsiz bir fırsattı! başkasının eşine göz koyana "hayır!" diyebilmek kutsal bir fırsattır.işte siz böyle bir fırsat yakalamışsınız.."

"..hassas olmayı ben istiyorum.hiçbir iç deneyimimin benden ayrılmasını istemiyorum!ve eğer iç görülerin bedeli gerilim ise ne yapalım,öyle olsun!bu bedeli ödeyebilecek kadar zenginim!.."

"Amor fati!"..

'Albert Camus'tan ruha dokunan düşünceLer'

Bugün çalışmanın, sevmenin ve acı çekmenin gerçekten yaşamak olduğunu biliyorum!

Ama yaşamak, olabildiği ölçüde saydam olmak ve yazgısını sevinçlerden ve tutkulardan oluşan bir gökkuşağının olağanüstü yansıması olarak kabul etmektir..

'Bin Muhteşem Güneş'

'Bu kentin ne çatısını aydınlatan ayları sayabilirsin,

Ne de duvarlarının gerisine gizlenen bin muhteşem güneşi...'

'Evlerin Işıkları Bir Bir Yanarken...'

"yağmurun sesi, vapur sesi, çocuk sesi,kapıya bırakılan gazetelerin çıkardığı 'paff' sesi, mutfaktan gelen tabak çanak sesi,birinci kattaki ingilizin bahçe kapısından çıkarken karısına seslenişi..

Maestro'nun dediği gibi:" başlangıcı ve bitişi olmayan bir sürekliliğin şahane akışı..hiçbir anahtar gerektirmeyen bir müzik!.."

"ama artık biliyorum ki, artık öğretildim ki "kimi sevdiğin" önemliymiş.

uzun yolu göze alamayana kelebek olunmazmış.nefesi yetmeyenle dipte hazine aranmazmış.

aşkın ibadetini bilmeyene bayram bağışlanmazmış.."

"zamana zaman tanımak gerek.bazı kederler mutlaka dönüşecek.

...tek bildiğim, bu yıl Tanrım "şükret1" diyor bana.

"yaşadın, öğrendin ve sahibi olduğun her güzelliğin bedelini pek güzel ödedin.yaşama sevincin dahil..aferin.."

Sayfalar

.

Cumartesi, Mart 6

"Tohum toprağa düşünce öldü mü dersiniz ?"

2 yorum: