~ Hayat Güzeldir: Temmuz 2014

Salı, Temmuz 22

Bugüne Ninni..

Yıkıntıların arasına karışmış bir ev daha...
Çocukluğumdan geriye bi'şeycikler kalmasın der gibi sanki..
Hatırlanması uzak resimler...
Koşar adım uzaklaşan bahçeler, güneşli ferah balkonlar, ikindi vakti dinginliği...
Şimdi sadece sessizliği kaldı evlerin... Ağzı kalabalık insanların gölgesinde saklanan.
Balkondan bakardım. Bahçe çiçekler doldururdu kollarına, sanki atlasam kucaklayacaklar gibi...
5. Kat. Ilerisi kuşların evlerine açılan pencerelerle doluydu hafızamda. Hayalimde düzenli, temiz...
Bu balkonun karşısında sonradan yapılan apartmanın 4. katı; güvercin yuvasıydı. Yalnız bir adamın onlarca güvercini kafesten çatma evlerinde ama özgür yaşardı.

Akşam çayında cam kenarına oturup arabaları sayardık kardeşimle; sağdan gelenler benim, soldan gelenler Yunus'un... Bir dakikada en çok kaç araba geçecekti ve hangi taraf kazanacaktı... Ne zaman icat etmiştik bu oyunu yaşımız kaçtı hatırlamıyorum, bugünden çok uzaktaydı...
Mum çiçeğinin kokusu akşam olunca odaya dolar, yemek henüz yenmiş çay ocakla kucaklaşmış, altında ısınan sudan çalıp bulaşık yıkanırken yuvarlak masanın etrafını teyzelerim çevirirdi... Kendilerinden konuşurlardı o zamanlar, çocuklar küçük ya da hiç yokken... Kendilerini kim bilir hangi yılda bıraktılar... Sohbetlerin öznesi çocuklar olalı gözleri uzaklara takılı...

Yağmurlarını hatırlıyorum o evin. Tüm pencerelerin gökyüzüyle burun buruna olmasından sebep sular biriktirirdi camın önündeki oluklar, dedemle anneannem bir o odaya, bir bu odaya koşardı ellerindeki bezlerle. Yağmurun kokusu evin içine sızardı oluklardan... Gökkuşaklarına yakından baktığım odada divanın üzerinde ayaklarımı toplamış otururdum. Anneannemin tereyağı yoğurtlu kurabiyeleri gelirdi önüme tel dolaptan... Mis gibi kokardı... Dedemin şekerli omletinin tadınıysa hiç unutmam, geçenlerde denedim daha tadını tutturamasam da gözlerimi kapattığımda sanki ordaydım hala... Zaman, geçen zaman burnumda tütüyorsun...

Ayşe.

Kaydol: Kayıtlar (Atom)

Yeditepe İstanbuL' dan..

"yazarken sanki kendimde tadilat yapıyorum. Yeniden boyanıyor kimi yerler, kimi menteşeler falan değişiyor. Ama bütün bunlar, çıkıp birisinin karşısına "hadise budur" diyebilmeme yetmiyor.." (yusuf)

"kendimizi cümlelerin içine hapsettik; anlamları arkamızdan ağlıyor.."

"..anlamlarını bilmeden sevdiğimiz şarkılar var ya, işte biz böyleyiz.

sesin kıvrılıp büküldüğü yerde ıslanıyor gözlerimiz..

hayat sahip olduklarımızın dışında kalanlarmış meğer.."

"..35 yaşındayım.

hiçbir şey yaşamadım ki ortasında olayım hayatın,

ama kenarındayım o kesin.

hem de en kenarında... bizim mahalle gibi... şehrin dibinde...

tamam, bitti. bu tuhaf insanların hikayesi bundan sonra sizin içinizde sürecek; yalnız kimseye iltimas geçmek yok. çünkü herkes payına düşeni yaşar...hayat nitelikli insanları ödüllendirir..

şimdi veda mahiyetinde eyvallah...

"yusuf

'Teşekkürler Dünya'

''Hiç başımızdan eksik olmayan gökyüzüne, günün karanlık saatlerine, ara sıra kopsa da fırtınalara, bir gün boğulacağımız denizlere, eski günlere, neler olacağını bilmesek de geleceğe, kötülüklerle dolu olsa bile tarihe, tarihin akışını düze çıkarmaya çalışan tüm güzel yüzlü çocuklara, Donkişotlar'a, ateş hırsızlarına, Ernesto, Çhe Guevara'ya, yollara-yolculuklara, sevgililere, sevişmelere, sadece düşleyebildiğimiz olamamazlıklara, üşürken ısınmalara, her şeyden sıcak annelere, babalara ve tadını bütün bunlardan alan şarkılara kendi sıcaklığımızı gönderiyoruz. Kötü şeyler gördük. Savaşlar, katliamlar, ölen-öldürülen çocuklar gördük. Kendi dilini, kendi kültürünü, kendisini kaybeden insanlar, topluluklar gördük. Yanan köyler, kentler, ormanlar, hayvanlar gördük. Yoksul insanlar, ağlayan anneler, babalar, her gün bile bile sokaklarda ölüme koşan tinerci çocuklar gördük. Biz de öldük. Ama her şeye rağmen bu yeryüzünde şarkılar söyledik. Teşekkürler dünya.''

Kazım Koyuncu

! KitapLardan İzdüşüM !

'Muz Sesleri'

"acı insanları gövdelerinin dışına kaçırır.acının gövdelerinden geçmesini beklemek için etlerinden gider insanlar.bazıları bir daha hiç geri dönmez."

"çamurda adamı, boncukta cenneti gören çocuklar, bu dar sokakları giderek daha da sıkıştıran binaların arasında koşarak, duvarları birbirine yapışmaktan korurlar.binaların arasındaki daracık sokaklar kendi başına kalınca kapanır, ancak çocuklar çıplak et sesi veren adımlarıyla koşmaya başlayınca açılırlar."

"bir kadının boynu en uzun cümlesidir."

"sakın' dedi kendine, 'korkma'...anlamıştı.insan çok yalnızken,bir tane daha kendinden doğuruyordu içinde 'korkma' desin diye.."

"ama bil ki ölüm o kadar korkunç bir şey değil aslında.hatta önemsizleşiyor yeterince gördüğünde.kendi ölümün bile önemsizleşiyor.'eğer o kadar insan yapabildiyse ben de yaparım', diyorsun.

...insanlara baka baka güç almıştı doğururken de ölürken de.

haklıydı, insanlara bakmayı unutmazsan aaslında, hiç korkmazsın."

"bir insan bir insanda başka bir hayatın kapısını görünce aşık olur.ne mutluluktur öte yandaki, ne de tadıyla meraklandıran bir acı.aşk diye buna denir: bir insan bir insanda tekinsiz bir ev görür.

..

insan, yarası yarasına denk geleni seviyor demek ki.."

"insan niye kendini en yaralayacak yere gider, niye kalır orada, annenin yüzüne baka baka anladım.

..

kimilerimiz böyle, yaranın tam ortasında tedavi olabiliyor.

yara çünkü, en canlı yeridir gövdenin.hareket oradadır.can tam yaradadır.

biz yani kimilerimiz, kan gibiyiz.yaranın olduğu yere doğru akıyoruz.başka türlü akmayı bilmiyoruz.

dünyanın canı neresinden yanıyorsa başkent orası."

'Babil' de Ölüm İstanbul'da Aşk'

" ..Hem fuzuli aşkı anlatırken acıdan, elemden, ayrılıktan, yanmaktan, parçalanmaktan bahsediyordu. Aşk ayrılığın bir azap olduğunu söylüyor, sonra da azabın "a-z-b" kökünden türediğini, bunun da "lezzet" demek olduğunu söylüyordu.Demek ki aşkın azabında bir lezzet vardı ve dertleri zevk edinmeyince aşkın tadı çıkmıyordu..."

'Uçurtma Avcısı'

Afganistan'da çocuk çok,ama çocukluk yok!

..

Odada bizimle birlikte soluk alıp veren,terleyen bir şey daha vardı : geçmiş.

..

'Aşkın en pürüzsüz göründüğü an dertler bastırıverdi'-hafız

..

..Bense hep ayrıntıların açlığını çekerdim..

..

"Bir insanı öldürdüğün zaman, bir yaşamı çalmış olursun," dedi Baba. "Karısının elinden bir kocayı, çocuklarından bir babayı almış olursun. Yalan söylediğinde birinin gerçeğe ulaşma hakkını çalarsın. Hile yaptığın, birini aldattığın zaman doğruluğu, haklılığı çalmış olursun. Anlıyor musun ?"

'Nietzsche Ağladığında'

'Sırf bakmayı ihmal ettiği için yaşamında neler kaçırdığını düşündü..'

'Tabii acı çekeceksin,görmenin bedelidir bu.Tabii için korkuyla dolacak,yaşamak demek tehlike içinde olmak demektir.Büyümek zordur! '

'...Yalnızca bir kartal gibi yaşayabilen insan - kimsenin seni seyretmesine ihtiyaç duymadan - başka birine sevgisini verebilir; yalnızca o zaman o insan bir başkasının büyümesi ve gelişmesiyle ilgilenebilir...'

"..gururlu bir yüceliğe erişmek isteyen ağaçfırtınalı hava ister.yaratıcılık ve keşif de acıda saklıdır.

dans eden bir yıldız doğurmak isteyen, önce kendi içinde büyük taşkınlıklar ve kaos yaşamak zorundadır."

"..korkuların karanlıktan doğmadığını anladım; korkular da yıldızlar gibi hep ordadırlar, ama gün ışığı onları gizler.."

"hayır demek eşsiz bir fırsattı! başkasının eşine göz koyana "hayır!" diyebilmek kutsal bir fırsattır.işte siz böyle bir fırsat yakalamışsınız.."

"..hassas olmayı ben istiyorum.hiçbir iç deneyimimin benden ayrılmasını istemiyorum!ve eğer iç görülerin bedeli gerilim ise ne yapalım,öyle olsun!bu bedeli ödeyebilecek kadar zenginim!.."

"Amor fati!"..

'Albert Camus'tan ruha dokunan düşünceLer'

Bugün çalışmanın, sevmenin ve acı çekmenin gerçekten yaşamak olduğunu biliyorum!

Ama yaşamak, olabildiği ölçüde saydam olmak ve yazgısını sevinçlerden ve tutkulardan oluşan bir gökkuşağının olağanüstü yansıması olarak kabul etmektir..

'Bin Muhteşem Güneş'

'Bu kentin ne çatısını aydınlatan ayları sayabilirsin,

Ne de duvarlarının gerisine gizlenen bin muhteşem güneşi...'

'Evlerin Işıkları Bir Bir Yanarken...'

"yağmurun sesi, vapur sesi, çocuk sesi,kapıya bırakılan gazetelerin çıkardığı 'paff' sesi, mutfaktan gelen tabak çanak sesi,birinci kattaki ingilizin bahçe kapısından çıkarken karısına seslenişi..

Maestro'nun dediği gibi:" başlangıcı ve bitişi olmayan bir sürekliliğin şahane akışı..hiçbir anahtar gerektirmeyen bir müzik!.."

"ama artık biliyorum ki, artık öğretildim ki "kimi sevdiğin" önemliymiş.

uzun yolu göze alamayana kelebek olunmazmış.nefesi yetmeyenle dipte hazine aranmazmış.

aşkın ibadetini bilmeyene bayram bağışlanmazmış.."

"zamana zaman tanımak gerek.bazı kederler mutlaka dönüşecek.

...tek bildiğim, bu yıl Tanrım "şükret1" diyor bana.

"yaşadın, öğrendin ve sahibi olduğun her güzelliğin bedelini pek güzel ödedin.yaşama sevincin dahil..aferin.."

Sayfalar

.

Salı, Temmuz 22

Bugüne Ninni..