'Penceresiz eve perde asıp hayal kuranlar' 
hangi hayallere dokunurlardı ki?
Sene 2011. Facebook bana güzel anılar gösteriyor
Bir arkadaşım bana hayal kuralım diyor, penceremiz yok ama perdelerimiz var!
hangi hayallere dokunurlardı ki?
Sene 2011. Facebook bana güzel anılar gösteriyor
Bir arkadaşım bana hayal kuralım diyor, penceremiz yok ama perdelerimiz var!
Şu satırları yazmışım o günlerde.. 'pencerenin ardından gelen sesler...
kuşların kanadı yalar sonsuz maviliği, bir çocuğun uçurtması dala takılır... simitçi geçer sabahın nurunda yankılanır kaldırımlarda sesi, karşı apartmandaki teyze masa örtüsünü çırpar pencereden...
bir üst kattaki perdenin güneşliğini sıyırır, ev uyanır uykusundan esneyerek... koltukları güneşi selamlar.. cam kenarı çiçekleri... saksıdaki fesleğen... bir kedi köşeyi döner, bir vosvos ilerdeki akasyanın altından yola vurur kendini...
Açık olan bir başka pencereden mırıldanır bir şarkı, sokağa b/ulaşır huzuru... ' "Su olsam, ateş olsam/ Göklerdeki güneş olsam
Konuşmasam taş olsam/Yine de oynar mısın benimle...' O gün de tıpkı bugün gibi penceredenin ardından gördüklerim ve görmek istediklerim önemli.. O dağ başında ne işiniz var diye soranlara karşımda sahipsiz ve mahsunca uzanan gölü gösteriyorum.. insanların kirlettiği ya da ihmal ettiği yerlerini göremediğim kadar uzak, ama Allah'ın yarattığı tüm güzellikleri görebileceğim kadar yakında benim için. Sade makyajsız ve yalnız... Şehrin merkezine insem insanların kirlettikleriyle dönecek başım çünkü.. Bir şehrin kimsesizliğine oturup ağlayacağım penceremden her baktığımda ya da daha fenası gördüklerime alışacağım..
kuşların kanadı yalar sonsuz maviliği, bir çocuğun uçurtması dala takılır... simitçi geçer sabahın nurunda yankılanır kaldırımlarda sesi, karşı apartmandaki teyze masa örtüsünü çırpar pencereden...
bir üst kattaki perdenin güneşliğini sıyırır, ev uyanır uykusundan esneyerek... koltukları güneşi selamlar.. cam kenarı çiçekleri... saksıdaki fesleğen... bir kedi köşeyi döner, bir vosvos ilerdeki akasyanın altından yola vurur kendini...
Açık olan bir başka pencereden mırıldanır bir şarkı, sokağa b/ulaşır huzuru... ' "Su olsam, ateş olsam/ Göklerdeki güneş olsam
Konuşmasam taş olsam/Yine de oynar mısın benimle...' O gün de tıpkı bugün gibi penceredenin ardından gördüklerim ve görmek istediklerim önemli.. O dağ başında ne işiniz var diye soranlara karşımda sahipsiz ve mahsunca uzanan gölü gösteriyorum.. insanların kirlettiği ya da ihmal ettiği yerlerini göremediğim kadar uzak, ama Allah'ın yarattığı tüm güzellikleri görebileceğim kadar yakında benim için. Sade makyajsız ve yalnız... Şehrin merkezine insem insanların kirlettikleriyle dönecek başım çünkü.. Bir şehrin kimsesizliğine oturup ağlayacağım penceremden her baktığımda ya da daha fenası gördüklerime alışacağım..
Sene olmuş 2017, depremin üzerinden 6 yıl geçmiş, hem depremle hem sonrasında yıkılıp durmaktan belini doğrultamamış bir şehir gölün eteklerine yaslanmış.. kimse tutup elinden kaldırmamış şimdiye kadar. Bir evladım olsa sorardı anne bu şehirde kimseler yaşamıyor mu diye? Kimseler yaşamıyor demek ki derdim.. ya da yaşadıkları yer, pencerelerinden bakıp da gördükleri yer, tam da yaşamak istedikleri yer..
Allah kimseyi bu acıların tekrarıyla sınamasın.. Pencereden baktığımız yerleri güzelleştirecek yüreklere ve ellere sahip olabilmek duasıyla...
Ayşe.
Ekim 2017
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder