Yağmur... İri tanelerini kızgın gökyüzünden kopartıp pıt pıt vuruyor camlara... Gökyüzünün bir sıkıntısı var gibi duruyor... Gökyüzü içini boşaltır gibi... Turuncu battaniyemin üzerine uzanıp gökyüzünün grisine çeviriyorum iyiden yüzümü... Pencereyi hafiften aralıyorum... Aralık duran pencereden içeri yağmurun toprağa dokunuşundaki sevdalı kokusu doluyor... Sonra ciğerlerime... Ciğerlerim bayram yeri...
Dün gece canıma can bir dostumla yaptığımız sohbete gidiyor aklım... Düşüncelerim yağmur gibi sıralanıyor göz göz önüme...
" Ben artık onsuz da yol alabiliyorum" diyen sesine çarpıyor aklım... "O olmasa daha az üzülüyorum.." diyor hüzünlü bir sağanağın son damlalarını bırakır gibi..
Seslerin görüntüyü tamamlayan bir hali var zihnimde...
Eskilerden kopup gelen, yaşanmışlıklarda beden buluyor yeniden...
"İlla ki", diyorum..
"Bazen bunun olması gerekiyor be kuzum... Ne yaparsan yap olmuyor çünkü; bazı dostlukların ( dost diyoruz ama belki de yanızca arkadaşlıkların) miadı doluyor bir gün... Yaşamayan anlayamaz çok zor... Lakin malesef var böyle bir gerçek...
Bir gün bir bakıyorsun yollar bitmiş önünde... Önün çıkmaz sokak... Onca yılına sırtını yasladığın güven duygusu, o inanç, o "o olsaydı şimdi anlardı" halleri buharlaşıyor mu siliniyor mu ne oluyor bilmiyorum; ama birden sadeleşiveriyor hayat... Yediğinin içtiğinin ayrı gitmediği insanla iki yabancıya dönüşüveriyorsun... En kötüsü de buna tek bir neden bulamıyorsun... Öyle tuhaf ki... nedensiz çünkü...
Kendini sorguluyorsun durmadan... 'Bir yerde bir yanlış yapmış olmalıyım' diyorsun, 'kıracak bir şey mi söyledim ki zamanında?' ya da 'ihtiyacı olduğunda değil miydim yanında?', 'nerde yoktum da bu boşluk sardı aramızı... Nerden beden buldu bu uçurum??'
Ama yok, cevabına iliştireceğin tek bir cümlen, bir kelimen dahi yok...
Bütün bu tanımlamaların önünde çizdiği resme bakmamak için ellerin yüzünü örtsün istiyorsun...
Ellerinle kapadıkça yüzünü küçülüyor ellerin...
Ellerin eriyor gözünün önünde, gerçek büyüyor...
'Gör!' diyor..'Duy!' Kaçtığın her şey yürüdüğün tüm yollarda karşına çıkacak...'
Hayret ediyorsun sadece...
Dostların değişen, dönüşen haline... Kalbin de yüzün de gözlerini kocaman açarak bakıyor sonra, daha iyi göreyim diye... Gördüklerin kırgınlıktan başka iz bırakmıyor ruhunda... Kırıla döküle, azalta azalta onun hayatından eksiliyorsun... Ve eksilirken aslında kendini yeniden tamamlayarak çıkıyorsun usulca kapladığın yürekten...
Hoyratlıklarının ruhunda bıraktığı sert dokunuşları susa susa içleniyorsun... Yüzün yağmura dönüyor...
Sesin kaleme...
Sözcükler bilmese de ne yazdıklarını içinden dökülüyor bütün çekmeceler...
Bundan sonrası mı?
Belki alışmak, belki arada bir hatırlayıp sızlaması kalbinin bir köşesinin, belki yanından geçip giderken bir yabancının esintisini duymak burnunda... gözlerinde 'belki de hiç göremeyeceğim' dediklerine bakmamak bile...
Bir o'na dönüşme hali belki... Belki neden yaşadığını bulmak bütün bunları... Öğrenmek tüm sızıların gizli dilini..
Ve belki de kim bilir... Umut tutuverir yakasından dostluğunu, 'kendine gel' der... 'Kendine' gel!
Sen de bak kendine, gör kendini!
Vakit geç olmadan, tüm sesler yitmeden, pişmanlık yaran olmadan ses ver!
Olamaz mı, olabilir be kuzum(;
Benim hala umudum var..(.
Yağmur mu?
Son damlalarını bıraktı toprağa...
İçi açıldı gökyüzünün, hırçınlığı toprağın kalbinde yumuşadı gitti...
İçim açıldı ses son sözünü umuda bıraktı diye...
İçimden mi geldi ne...
Kim bilir...
Olamaz mı olabilir..
(;
-Ebr-i Nisan-
---
*hayat mayat diyorlar: necip fazıl kısakürek
8 yorum:
hele ilk ayrılık yağmuru yağdığında, insan napıcağını bilemiyor. birden bire sırıl sıklam oluyor,ayrılık yağmuruna göz yaşları eşlik ediyor...
ah kuzum ah.. dedim ya hani.beni ben gibi anlayan birine sen gibi anlatamam kendimi. ne desem yarım kalır bir an, sen gelir tamamlarsın cümlemi. canıma can dostum. iyi ki gelip örttün üstünü üşüyen ünlemlerimin. miladı olurken biri, miadını dolduruyor bir emeğin diğeri. öyle tuhafki. öyle işte. öyle gibi.
sorulardan arınıp cevaplara bulaşmadan henüz kanat çırpmayı unutmadan,
küçülmeden ellerim..iyi ki tanıdım seni..kocaman yüreğini.
canım ayşooommm...
@ Sevgili Kelebeğin Katibesi;
gözyaşları öyle bir rahmet yağdırıyor ki ama..
Aslında herşey olması gerektiği gibi..
Zaman hayatın yorulan yerlerini törpülüyor hayatımızdan..
Lakin öyle canlar var ki onlar her daim yeniden..
MevlaM onların yüreğinden ayırmasın bizi ve onları yüreklerimizden..
@ Canım Saadetim; ben de iyi ki..
Öyle kıymetlisin ki biliyorsun..
Ve Yaradan bizi öyle güzel bir zaman da buluşturdu ki..
Sesimizin rengi en güzel olurken, bütün ayrıntıları unutup, sadece güzeli heceler oldu dilimiz.. ve çirkine dair ne varsa sildi tek tek..
Ondandır her cümlenin sonu umuda bağlanır..
Ve tanımaya yüz tutmuşken henüz daha seni biliyordum dedim içimde miadı dolmayacak bir dostluğun yetiştiğini..(.
Kuzum sesin eksilmesin seslerimden;)
İyi ki varsın sen dee yeniden..
birdenbire değişiveririr tüm hikayenin seyri..aslıdna birdenbir değildir de sen öyle sanırsın..uzunca bir zaman sonunda pişmiş tatsız tuzsuz bir aş olmuştur dostluğun..hiçbirlezzet bırakmaz damağında..bazen acıya bile razısındır..acıtamsına bile lakin bu dahi olmaz ya işte o an anlarsın filmin koptuğunu..artık 'parka ve yürek paramparçadır''
hep yaz ve hep umudun diri olsun ..sağol böyle güzel bir yazı ile buluşturdğun için..sağlıcakla..
'vardır her bir şerde hayır.' kuruldum önüne bu cümlenin. vardı elbet be kuzum. belki de olması gerekendir bu. çok erken, çok geç..belki hiç.
bitmek istemiyor cümlem. bir salıncağa tutunup kimseden yardım almadan sallanmaya çalışan yüreğime devasa sevinçler vermişken. şükürler olsun ki döktürdü ellerinden içime. olips gibi :) açtı kesilen nefesimi. iyi ki varsın kuzum.. iyi ki..
@ arkashx,
"Gerisi ölüm duygusu, gerisi sağır sessizlik.."
öyle malesef.. hiç birdenbire değildir ama insan hep bir kılıf arar ya.. 'ne zaman'dı bilemez zaman..
lakin dediğin gibi acısına bile razı olunca geriye de tek bir şey kalmaz..
"parka ve yürek paramparça.."
inşallah umudumuz hep diri olsun dostum.. iyi ki yazı var.. şükür ki..
çok teşekkür ederim kıymetli yorumun için(.
sağlıcakla..
@Canım Kuzum sen de iyi ki varsın bir kez daha..
Ne güzellik ki yetişiyor cümleler onca mesafeden bile..
içini açan olips oldular ya nasıl mutluluk bu bana:)
ve kesinlikle o cümlenin anlamı öyle büyük ki..
tabi ki her şerde bir hayır olmalı..
yüreğini hep ferah tut, umut bırakmasın yakanı kuzumm:)
Yorum Gönder