SiyaH Beyaz İnceLikLeR..

Üç etti karşıma çıkışı..eski kitaplarımı karıştırırken gördüm,bir denemenin içine sığınmıştı..

Bir blogta karşıma çıktı çok geçmeden,yazı onunla başlamıştı..

Sonra aslına döndüm yudum yudum okudum tamamını..

En çok içimi sızlatan cümleyi tekrar ettim dışımdan.."Ahh kimselerin vakti yok durup ince şeyleri anlamaya.."diyordu Gülten Akın 'İLk YaZ' şiirinde.

Televizyonda siyah beyaz bir film oynuyordu..

Yağmur içeri girmek istercesine cama vuruyordu..

Giderek hayatımızdan eksilen incelikler her akla geldiğinde kapıda kalmış gibiydi şimdi..

Bu mısrayı ilk okuduğumda kalbimin ta içinden geçti demiştim burnumu çekerek..kim bilir neden hüzün

bağlamıştı gözlerim..hatırlayamadım..

unuttuğuma sevindim..

sonra durdum..korktum..

Hayatın inceliklerine tutunduğum köşelerinden beni de mi törpülemişti o ponza taşı diye, endişeye büründü içim..

bir film gibi siyah beyaz da mı kalmış yoksa rengi mi atmıştı inceliklerin..???

Sahi en son ne zaman bir çocuğun başını okşamıştım..ne zaman elimde bir çiçek demeti çıkmıştım annemin karşısına?

Çocukken okul yolunda kaldırımları süpüren çöpçü amcalara " Günaydın,kolay gelsin" derdim gülümseyerek..
Ne zamandır yanlış anlaşılır diye yoksun bıraktı bizi hayat tanımadıklarımıza iyi dileklerde bulunmaktan ve selamlaşmaktan..?

"Tartayım mı abla?"diyen tartıcı çocukla ya da "abla bir mendil al be bir tane nolur" diyen ufaklıkla isteklerini cevaplamaktan başka bir simidi ne zaman paylaşmıştım!..

hayatın yeni yüzü müydü bu alıp götürdükleri mi..düşüncesizleştirdiği kuytulara düşmek miydi..haberlerde gördüğümüz hayatlara ağlarken elden geleceklere kim engeldi???

vaktimiz mi yoktu gerçekten..Can Dündar bir yazısında "kafama uçan daire düştü de hastanedeydim desen daha inandırıcı olur" diyordu bu sorunun yanıtına..
gülümsemiştim ve içim serinlemişti o zaman ardından..hepimzi aynı-laşıyor muyduk..belki de aynılaştırılıyor!..

geçmişe özlem burnumu sızlatır hep işte bu yüzden!..

"Eski" sıcacık bakıyor anılarda..orda yaşamaya kalkam kendimi bugünden silerim..

"yeni"ye alışmak inceliksiz ve kalın çizgilere büründürür ruhumu sanırım..bugünle düne ağ atıp yaşıyorum biraz..
biraz da "yere düşünce kırılmayan bir oyuncak gibi yuvarlanıp gitmeye alışıyorum.."..!...

-Ebr-i Nisan-

03.01.2010
23:10