Dün'lük..bugün'lük..

Sevgili Blog,


kalemimi hantallaştırdığın için yazıyorum bugün sana biraz da..
(bunun için sana kızıyorum da bilesin..)
oysa çok da bilmeni istemediklerimi yazmaktı belki niyetim..
hani sana pek uymaz dedim..
gerçi içimdeki gibi darmadağın akıp gidecek sana beynimdekiler..ne kadarını anlayabilirsin??..
sana kısa cümleler de kurabilirim uzatabilirim de cümleleri..
**


okuyorum..durmadan..
bir değil bir kaç değil..çok..o kadar çok ki içinden geçtiğim satırlar..
başka başka kapakların altında duran hikayeleri insanların...düşünceleri..


daha önce gördüklerimi anımsatan dar sokaklarından geçiyorum sanki..birden yol genişleyiveriyor sonra..
bazen aynı yerlerde karşılaşıyoruz..bazen farklı bir yola sapıyorum dışarı çıkarak..


düşündüklerimi dile getirmiş cümlelerle dalıyorum uzaklara..
yazanların içimde uyandırdığı dalgaları geçiyor gözlerim..ufuk çizgisi oluyor bugün..


hem az hem çok..her birinden var şimdi içimde duyguların..
birden gözlerim dolup dolup boşalıyor..
hem yanıbaşımda varlığını hissettiğim güzellikler için, hem elimi uzatmaya gereksinim duymadığım vazgeçilmiş silinmiş kayboluşlar için..
kaybolan insanlara bakıyorum; renkleri solmuş gibi giderek küçülerek uzaklaşan varlıkların kayboluşlarına içimde..
bu kadar uzak olmak içimi serinletiyor..elime damlayan gözyaşıyla irkiliyorum..
acıyan gözlerim güçlenen yüreğim oluyor..
artık o noktada  durduğumun farkındayım..
baktığımda görebildiğim yerde olsalar da, kaybettikleri saygının üzerinde yürürken ayaklarımı kesmeyeceklerini biliyorum..hissetmeyeceğimi..
yanımdan geçen rüzgarlarını tanıyamamak acıtır mı içimi??..


kendimi çokça sorguluyorum bugün..öyle çok soru sordum ki hepsine cevap buldum mu hatırlamıyorum..
ve içinden geçtiğim satırlardan sorular duyuyorum bir de..:
"nasıl yaşadın, neden öyle yaşadın,neyi yapabilecekken yapmadın?
başka bir yol, başka bir anlam arıyordun..
yanlış zilleri yanlış kapıları çaldın, yanlış yollara saptın, yanlış insanları sevdin..
neden hayal ettiklerini ve düşündüklerini bu kadar küçümsüyorsun?!.."

ben bunların hepsinin anlamını biliyorum diye seviniyorum onlara bakarak.

yanlışların beni götürdüğü doğruları biliyorum..
içimde karışmış duygular gibi ayıklamayı öğreniyorum iyi'yle kötü'yü..
neyin nerde durmasını öğrendiğim gibi kimin ne kadar uzakta kalmasını öğrenerek yürüyorum..
hayattaki büyük sırrı çözmek için bazen saçmalıkların arasından da geçmek gerektiğini biliyorum artık..
gargamel olmadan şirinlerin şirin olduğunu anlayamayacak olmak gibi..
herşeyin varoluş nedenlerini çözüyorum büyürken..
büyüyorum ben..
kırgınlıklarım arttıkça büyüyorum; onları altettikçe, zorlukların arasında kaldıkça..
daha çok büyümek istedikçe daha fazla acıya sahip olarak büyüyorum..
acı çekerek görüyorum evet..herkes gibi..görüş alanım açılıyor..
nietzsche'nin de dediği gibi görmenin ve büyümenin bedelidir bu!..


büyümenin doğduğun yıldan bugüne kadar olan süre zarfıyla çizilmiş sınırları olmadığını anladığımda ne kadar büyümüştüm ki diye düşünüyorum..
...


korkaklıklarıma kızıyorum 'herşey anını bekler mi hep' diyerek..
sonra cesur olduğum zamanları anımsıyorum..gururla göğsümde duran bir madalya gibi taşıyarak..
cesaretim alıp başını gitsin mi..
...


bugün..
başka bir yol..başka bir anlam aradığım..bulmaya yakın durduğum.


hayal ettiklerim ve düşündüklerim kök salıp büyüyor içimde..
ucuna heyecanım takılıyor..
iki kişilik bir sırra imza atıyor..iki kişilik..iki ayrı ideal;)
heyecanım alıp başını gidiyor..


elinden tuttuğum umutlarım var..
yapabilecekken yapabilmek için yürüyorum..
şikayet etmeye yeltendiklerime yet'mek için yürüyorum..
gönül rahatlığıyla konuşmak için..
bugün susuyorsam bir sebebi olduğu için..
yeni bir idealin beşiğini sallıyorum bugün büyüsün diye..


insan bazen herşeye yetemez evet..ama yetebilir de birçok şeye..
yarın 'bugün'ü başka yapmak için..
hayal ettiklerime ve düşlediklerime şekil vermek için uğraşıyorum..
günler geçecek eli ayağı olacak o şeklin..gözle görülecek..
o zaman öğreneceksin sevgili blog;)


ne anladın bugün yazdıklarımdan..hiç mi:)
ama zaten söylememiş miydim başında sana?


biraz anlamsız sana göre,  biraz delice, dağınık, parça parça,uzak,soğuk..
ve solgunken renklenen, cesur ve umutlu..
günler günler sonra okuduğumda sadece sonuna doğru anlamlandıracağım cümleler kurdum belki kendim için de..şu an her kelime birbirine düğümlü dursa bile..


biliyor musun 'benim hala umudum var'..'Benim umudum var';)


şimdi 'Mevla'dan ızdırap dilenerek' yola devam!..;)
daha büyümek gerek öyle değil mi ;)




Bir de bunları okuyacağını bildiğim sevgili dostum, kardeşim..sen olmasan başaramazdım diyeceğim için yarın.. ;)bugün de söylüyorum her zaman söylediğim gibi..
İyi ki Varsın !

-Ebr-i Nisan-