Cuma, Ocak 29

Mısra Mısra Kar Sesi..




Aynı dili konuşmak güzel..farkında olmak lazım ama..denk gelmek lazım..ulaşamadan yerçekimine yenik düşen seslere dönüşmek yorar insanı ..susmayı daha anlaşılır kılar zaman..bu yüzden adresi doğru olmalı söylenenlerin..teslim edildiğine gözünü değdirmeden şahit olabilmelisin..

Camdan başımı uzattığımda mevsimi görüyorum iki gündür..içim kış olduğuna rahat..soğuğa sırtımı yaslamış derin bir nefes alıyorum..ve düşüncesi bile olmasın diye diliyorum soğuktan üşüyen kimselerin varlığının..kimse üşümesin,kimsenin içine işlemeden geçsin bu kar..belki biraz kendine getirmek için soğuk alsın herkes kendi payına..sokakların bu beyaz örtüsü başka dilden konuşsun bu kış..herşeyi temize çeker gibi..tüm kirlenmişliğini dünyanın.. erirken yoluna serip götürse giderken, bir baharı müjdelemeye yakın dursa..
Bütün gece karın yağışını izledim..bu kadar aynı görünüp farklılıkları yoğuran olguların varlığına ‘kayıp gül’e kadar tam olarak varamamışlığın geçikmişliğiyle..

Yedi yaşımda öğrendiğim harfleri kullanıyorum hala..ne arttı ne azaldılar..ama onca değiştiler de bir beni yazamadılar..bir denkliğini kurmadım düşündüklerimle..sıraya koyamadım..başına buyruk oldular çoğu zaman..şimdi tanımlayamadıklarıma suret arıyorum..

Dün gece huzurla yağan karın değişen her bir suretine aynaya baktığımda her sabah aynı sandığım insanı yerleştiriyorum..her gün farklılaşan..deniz gibi..kar ya da yağmur..bazen gökyüzü gibi; aynaya yansıyan suretlerin benliğindeki değişimler..evet ‘değişim kaçınılmazdır’ biliyorum..

Sokak lambasının şahitliğiyle aydınlanmış kar taneleri bir bir sıralanıyor kaldırımlara..çarpışmadan inmelerini fizik kurallarına bağlamadan düşünebilmeliyim..ve bir kar taneleri kadar olamadık devirmeliyim buraya da..insanlardan başka çarpışmayı sevenler var mıdır hayatla? Oysa “herkesin kendine göre bir boşluğu var “diyor şair..herkes kendi boşluğunu doldursa puzzle tamamlanacak oysa..belki o zaman herkes mutlu olacak..

Şu lacivert beyaz puantiyeli gökyüzünde ‘ipinden kurtulmuş serseri bir uçurtmanın özgürlük sevinci ‘ni yaşamak geçiyor içimden..gecenin bu saatinde ayak izlerim gezinsin diyorum ya da basılmamış karlarda..yeni bir yer keşfetmiş gibi olmak hissine kapılarak ilk ayak basan olmak..zamanı geçmişe sarıyorum..çocuktum..kar topu,kardan adamlar ve susuzluğa bir avuç kar..güneşin yansıması güzel olsa da kar belki en çok geceye yakışıyor;
yenik düşmüyor karanlığa gece..

Lapa lapa ses verse arada da..karın da sesi var bilir misin..?dinle oralarda yağan bir karda belki duyarsın;)


-ebr-i nisan-
28.01.2010
20:02

2 yorum:

anka dedi ki...

çok güzel..

Ebr-i Nisan:) dedi ki...

teşekkür ediyorum;)

bunu karaladığım günü hatırlıyorum da..
zihnime yer eden; bir duvara çarpıp yere tek tek düşen seslerimi yanaklarımdan süzülenleri silerek nasıl da alelacele toplamaya çalıştığım..
o zaman anladım ki anlaşmak Mevlana'nın dediği gibi aynı dili konuşmakla mümkün olmuyor..

bu yazıdan pek de bu çıkmıyor tabi ilk bakışta:)amaiçinde gizli bölmeleri var..

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...



Counters
Free Web Counter